Parçalanmış kalpler

Seni parçalanmış kalbimle seveceğim
Aldırmadan zayıf ruhuma
Yutkunmakta zorlanıyorum yazarken bu şiiri
Pişmanmış zaman, ilerlemiyordu bana
Yol bitmiyordu, ulaşabilecekken ölüm bedenime

Yeni düzen kırmızı elma almaya zorken beni
Leş gibi kokuyordu buzdolabındaki ruhum
Gün gelirde gülebilirmiydi?

Parkta kolunu kırmış çocuk
Sevebilir miydiler onu hayat güzel yalanına kandıranlar?
İzin verir miydiler mutluluktan birinin  ölmesine?
Sahi neden intiharlar hep mutsuzluk üstüne?
Söylesene bana korkulan mutsuzluğun arkasındakı sır ne?
Hızlı yürüyor ve erken fark ediyordum mutsuz öleceğimi

Elimden gelse daha erken varmak isterim 

Cesedinin olduğu istasyona