Bir dize bin dinginlik

İnsanların dertleri neydi ki doğurdular beni

Sevmemeleri tartışma çıkartacak bakışları nefret dolu sözleri 

Ve acınası halime gülmeleri neyse de 

hiç yokmuşum edasıyla seyredisleri delirtiyor beni 

Biliyorum iyi yazmam bir şeyler katmam insanlara yazdıklarımla 

Pek fazla kişi okumaz canını acıttığım kadınlardan başka 

Ruhum onlara yaklaşmak onlarla bağ kurmak umuduyla kurarken günlerini  

Ölümün gerçekliği son kez sarılmış, sarılırken farkedilememiş beden gibi çarpıyor ellerime...

Doğarken nerden bilecektim bedenimin alışagelmedik şekilde üzüleceğini?