Hiçliğin Kadını - Nilgün Marmara
Gece herkes gittiğinde
Lambalar güç bulamazken
Ben yandım alevler içinde,
senin için hazırdım ölmeye
Dertler mutsuzdu
Sonbaharın yaprakları döküldü gönlüme
Can bile yaklaşmıyor ölüme
İçimde kuşlar var
İzin ver konsunlar yoluna
Sahiden neden izin vermiyorsun içimdeki kuşlara
Onların seni intihardan alıkoymasına
İzin ver senin de kuşlar konsun yoluna
Özledim intihar eden şairimi. Sarılıp uyurdum onun kitabına ve dertleşirdik gecenin derdini, onun ruhuyla. Sabahın derinliğinde bu hafifliğimin şiddetini ödüyorum diye ağlarken, onun şiirleri vardı yanımda. Sevgisiz kaldığım günlerde onunla konuşurdum sıklıkla. Bazen sohbetlerin arasında dahil olan insanları ona anlatırdım. Bir türlü sevmezdi insanları, çünkü her zamanki gibi gideceklerdi onlarda diğerleri gibi, bunu bana onun şiirleri hatırlatırdı.
Nilgün Marmara kimdi neden ve nasıl beni bu kadar etkileyebiliyordu?
13 Sayının uğursuzluğuna o da maruz kalmıştı. 13 Şubat'ta doğdu, 13 Ekim'de de hayatına son verdi. Yaşamını sadece 29 yıl sürdürdü. Yaşam ve ölüm hakkında o kadar çok düşünürdü ki, benim bile onu anlamamı isteyecek şiirleri aktarıyordu kağıdına. Ama ne ben anladım onu, ne de ''yabancıların en yakınıydın sen'' diye bize tanıttığı eşi Kaan. Herkesten gizli şairlerin arasında ölüm ve intihar hakkında yazıp kendini soktu o yola, klişe bir sonbaharda bıraktı ilaç kutularını arkasında. Pencereden atlamış, kuşlara ulaşmak istemişti belki de. İntiharında etkili olan İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümdeki bitirme tezi, yaşamındaki depresyonlarına katkıda bulunmuş, belki de bazı ölüm düşüncelerini vermişti onun kalbine. Teziyle ''Slyiva Plat'in Şairliğinin İntiharı Bağlamında Analizi'' yapmıştı ve 1985 mezun olmuştu. Kimdi etkilendiğim şairi etkileyen? Ben de birine gerçekleri hissettirebilecek miydim? Beni okuyan birkaç kişi intiharımı anlamlaştırmak için bu satırların arasına geri dönecek miydi? İntihar çok yakın bedenime. Tek derdim annem üzülecek işte :(
Ülkem yok, cinsim yok, soyum yok, ırkım yok; ve bunlara mal ettirici biricik güç, inancım yok. Hiçlik tanrısının kayrasıyla kutsanmış ben yalnızca buna inanabilirim, ben. (Nilgün Marmara)
Yorumlar
Yorum Gönder